เราทุกคนรู้ถึงความรู้สึก คุณกำลังเดินทางไปถึงการนัดหมายที่สำคัญเมื่อเกิดภัยพิบัติ ความผิดพลาดในเมทริกซ์การขนส่งทำให้คุณต้องรอรถไฟที่ไม่มีวันมาถึงหรือในการจราจรแบบกันชนต่อกันชนโดยมีโอกาสเพียงเล็กน้อยที่จะไปถึงจุดหมายปลายทางได้ทันเวลา หากคุณเป็นเหมือนฉัน คุณอาจสงสัยว่าเหตุใดระบบขนส่งของเราจึงเปราะบาง และเราจะทำให้ระบบเหล่านี้มีความยืดหยุ่นมากขึ้นได้อย่างไร
คำตอบอาจอยู่ในโครงสร้างพื้นฐานที่เราจัดเตรียมไว้สำหรับเทรนด์ใหม่ของการเคลื่อนไหวขนาดเล็กซึ่ง
เป็นอุปกรณ์ที่มีขนาดเล็ก เบา และมักจะใช้พลังงานไฟฟ้า การลงทุน
ที่มากขึ้นในเครือข่ายการเคลื่อนย้ายขนาดเล็กสามารถปรับปรุงความน่าเชื่อถือของระบบการขนส่งปัจจุบันของเรา ซึ่งมีเครือข่ายหลักสองเครือข่ายบนถนนและทางรถไฟสำหรับการเดินทางที่ไม่สามารถเดินได้ เครือข่ายการเคลื่อนที่ขนาดเล็กนี้สามารถพัฒนาได้โดยการปรับปรุงเครือข่ายจักรยานที่กระจัดกระจายในเมืองของเราอย่างมาก
เพื่อทำความเข้าใจว่าวิธีนี้จะช่วยปรับปรุงระบบขนส่งโดยรวมของเราได้อย่างไร ก่อนอื่นเราต้องดูว่าโครงการขนส่งได้รับเงินสนับสนุนอย่างไร และการกระจายความหลากหลายและความซ้ำซ้อนสามารถชดเชยข้อบกพร่องในกระบวนการนี้ได้อย่างไร เมื่อตัดสินใจว่าจะสร้างโครงการใด หน่วยงานด้านการขนส่งจะจัดอันดับโครงการโดยใช้อัตราส่วนผลประโยชน์ต่อต้นทุน (BCR) ตัวเลขนี้คือผลประโยชน์ที่คาดการณ์ไว้ของโครงการหารด้วยต้นทุนที่คาดการณ์ไว้
น่าเสียดายที่อัตราส่วน ผลประโยชน์ต่อต้นทุนมักถูกใช้ในทางที่ผิดเพื่อให้เหมาะสมกับแรงจูงใจทางการเมือง มีข้อบกพร่องโดยเนื้อแท้และไม่แน่นอนด้วยเหตุผลอย่างน้อยสามประการ:
ในภาคการเงิน ความไม่แน่นอนเป็นเพียงความเสี่ยงที่ต้องจัดการ ซึ่งสามารถทำได้ด้วยการกระจายความเสี่ยง ซึ่งทำได้โดยการรวมสินทรัพย์ต่างๆ ไว้ในพอร์ตโฟลิโอ ตัวอย่างเช่น การรวมหุ้นจากอุตสาหกรรมต่างๆ จะช่วยลดความเสี่ยงที่การลงทุนที่ “หลากหลาย” เหล่านี้จะประสบผลขาดทุนพร้อมกันทั้งหมด
ในทำนองเดียวกัน การลงทุนในรูปแบบการขนส่งที่หลากหลายก็เป็นรูปแบบหนึ่งของการกระจายความเสี่ยง สิ่งนี้ทำให้ระบบขนส่งของเรามีความยืดหยุ่นมากขึ้นต่อการเปลี่ยนแปลงระยะยาวในด้านเศรษฐกิจ ภูมิอากาศ เทคโนโลยี พลังงาน และอื่นๆ ตัวอย่างเช่น ระบบการขนส่งที่ให้ทางเลือกแทนการเดินทางด้วยรถยนต์สามารถต้านทานการเพิ่มขึ้นของราคาเชื้อเพลิงหรือต้นทุนการปล่อยมลพิษ
การกระจายการขนส่งช่วยลดความเสี่ยงในการลงทุน ดังนั้นเรา
จึงมีแนวโน้มที่จะได้รับผลตอบแทนที่มั่นคงมากขึ้นจากการลงทุนด้านการขนส่งของเรา แต่การกระจายความหลากหลายเพียงอย่างเดียวไม่ได้ป้องกันอุบัติเหตุจราจรที่กีดขวางมอเตอร์เวย์ หรือไฟฟ้าดับทำให้เส้นทางรถไฟหยุดทำงาน
เพื่อจัดการกับปัญหาเหล่านั้น เราควรพิจารณาแนวทางที่ภาคส่วนเทคโนโลยีใช้ในการจัดการความล้มเหลวของส่วนประกอบมานานหลายทศวรรษ สามารถให้ บริการด้วยความพร้อม ใช้งาน 99.9% นั่นจะเป็นความสำเร็จสำหรับเครือข่ายการขนส่ง!
การจัดการความล้มเหลวของส่วนประกอบโดยใช้ความซ้ำซ้อน
ภาคเทคโนโลยีใช้ความซ้ำซ้อนเพื่อให้แน่ใจว่าบริการจะคงอยู่แม้ในขณะที่ส่วนหนึ่งของระบบล้มเหลว ผู้จัดการฝ่ายไอทีจะสำรองข้อมูลในเครื่องและบนคลาวด์ จึงสามารถดึงข้อมูลกลับมาได้แม้ว่าสำนักงานจะถูกไฟไหม้ ผู้ออกแบบเครื่องบินติดตั้งระบบควบคุมการบินหลายระบบ ดังนั้น ความล้มเหลวของระบบเดียวจะไม่ทำให้เกิดความผิดพลาด
ในภาคการขนส่ง ความซ้ำซ้อนเกิดขึ้นได้เมื่อสามารถใช้โหมดต่างๆ ในการเดินทางเดียวกันได้ ในขณะที่ภาคเทคโนโลยีสามารถนำเสนอความซ้ำซ้อนผ่านระบบที่ซ้ำกัน การจัดหาสายรถไฟที่ซ้ำกัน “ในกรณี” ที่สายแรกล้มเหลวนั้นมีค่าใช้จ่ายสูงเกินไป แต่เราพึ่งพาเครือข่ายรถไฟในการเคลื่อนย้ายผู้คนเมื่อเกิดอุบัติเหตุบนถนนทำให้การจราจรหยุดชะงัก และเราพึ่งพาเครือข่ายถนนในการเคลื่อนย้ายผู้คนเมื่อเส้นทางรถไฟปิดให้บริการ
น่าเสียดายที่เครือข่ายการขนส่งของออสเตรเลียไม่มีความจุหรือทางเลือกอื่นเพียงพอเมื่อโหมดใดโหมดหนึ่งพิการ ผลลัพธ์ที่คาดการณ์ได้คือระบบการขนส่งที่เปราะบางซึ่งเกิดข้อผิดพลาดที่ไม่ได้วางแผนไว้แต่ไม่ใช่ข้อผิดพลาดที่ไม่คาดคิดทั้งหมด ทำให้เกิดความล่าช้าบ่อยครั้ง
เจาะลึกโซลูชั่นไมโครโมบิลิตี้
คลื่นลูกใหม่แห่งโซลูชั่นการเคลื่อนย้ายกำลังจะเกิดขึ้น หลายคนอธิบายว่าเป็น “ไมโครโมบิลิตี”: สกูตเตอร์ไฟฟ้า รถจักรยานไฟฟ้า และอุปกรณ์ส่งของอัตโนมัติก็เหมาะกับคำอธิบายนี้ เช่นเดียวกับจักรยานทั่วไป
อุปกรณ์เหล่านี้เหมาะสำหรับการเดินทางระยะสั้นในเมืองที่มีผู้คนพลุกพล่าน ใช้สำหรับการเคลื่อนย้ายส่วนบุคคลและการขนส่งสินค้าขนาดเล็ก (เช่น บรรจุภัณฑ์ขนาดเล็กและอาหารซื้อกลับบ้าน)
อุปกรณ์เหล่านี้เดินทางได้เร็วกว่าคน เดินถนน ดังนั้นจึงอาจเป็นสิ่งที่ไม่พึงประสงค์บนทางเท้า อย่างไรก็ตาม พวกมันช้ากว่ายานยนต์ ดังนั้นจึงไม่เป็นที่ต้องการบนท้องถนน และเนื่องจากผู้ที่ใช้อุปกรณ์เคลื่อนที่ขนาดเล็กไม่ได้รับการปกป้องจากการชนพวกเขามักลังเลที่จะปะปนกับการจราจรของยานยนต์
อ่านเพิ่มเติม: มะนาวไม่ใช่มะนาว: บทเรียนจากการทดลองแชร์ e-scooter ครั้งแรกของออสเตรเลีย
สถานที่ที่เหมาะสมสำหรับอุปกรณ์เคลื่อนที่ขนาดเล็กอยู่บนเครือข่ายที่ออกแบบให้มนุษย์ที่ไม่มีการป้องกันเดินทางด้วยความเร็วประมาณ 10-30 กม./ชม. กล่าวอีกนัยหนึ่งคือเครือข่ายจักรยาน
อย่างไรก็ตาม การลงทุนในเครือข่ายจักรยานในออสเตรเลียนั้นน้อยมากมานานหลายทศวรรษ ตัวอย่างเช่น ในปี 2558-2559 มีการลงทุน 25.1 พันล้านดอลลาร์ออสเตรเลียในถนนและ8.7 พันล้านดอลลาร์ออสเตรเลียในทางรถไฟ แต่มีการใช้จ่ายเพียง 121.8 ล้านดอลลาร์ออสเตรเลียในเครือข่ายจักรยาน – เพียง 0.36% ของการใช้จ่ายโครงสร้างพื้นฐานด้านการขนส่งหรือ 5.27 ดอลลาร์ออสเตรเลียต่อคน
